Haar glimlach werd steeds breder. Dit idee stond haar wel aan. “Denk eens aan een heel leuk moment.” Ze deed haar ogen dicht en langzaam verscheen er een glimlach op haar gezicht. “Heb je m? Maak nu een foto in je hoofd.” Haar handen bewogen naar haar hoofd en haar vingers schoten van boven naar beneden, terwijl ze heel hard ‘klik’ zei. “Is het gelukt?” Ze knikte heel hard ja.

“Ik ga van dit moment ook een foto maken, tante”, zei ze en wederom bewogen haar handen zich naar haar hoofd. Ik voelde een brok in mijn keel.

Het is een simpel gebaar. Een moment van stilte waarop je de mooie, bijzondere, warme, liefdevolle, geweldige, ontwapenende momenten in je leven registreert. Ik heb het ook wel ‘het geluk opsnuiven’ genoemd. Zo simpel, dat een kind van 8 het begrijpt en er direct van opklaart. Toch zijn er zoveel mensen – kinderen én volwassenen – die blijven hangen in die vervelende, verdrietige, stressvolle, angstige, ontzette momenten en laten hun leven (en werk) daardoor overheersen. Zo zonde.

Start eens met een mentaal fotoboek, snuif geregeld het geluk op, sta stil bij die momenten die er toe doen. Doe dit dagen, weken, maanden, het liefst jaren. En kijk eens wat er gebeurt.